احترام به پدر و مادر

سالیانی است که شعرا و نویسندکان بزرگ و کوچک، مردمان عادی و خاص در وصف پدر و مادر، کتاب‌ها و شعرها و مقالات نوشتند اما هیچ‌گاه این توصیفات پایانی نداشته، ندارد و نخواهد داشت، چرا که وجود مقدس‌شان را پایانی نیست و اگر بخواهند در وصف‌شان گویند و کتابی بنگارند، کلمه که هیچ، زبان که هیچ ، زمان هم کم می آورد و مثنوی "هفتاد من کاعذ" هم کاعذ پاره ای بیش نخواهد بود.

رضایت والدین در سرنوشت دنیای انسان باعث افزایش عمر، گشایش روزی و دفع مرگ‌های بد است، اگر پدر و مادر از انسان راضی باشند، نخستین هدیه‌ای که نصیب شخص می‌شود کسب رضایت خداست و در مرحله بعد، این رضایت والدین نقش و تأثیر مثبت و سازنده‌ای در زندگی دنیوی افراد دارد.

در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) است که فرمودند: دعایی که پدر برای فرزند کند، همانند دعایی است که پیامبری برای امت خود نماید.

بسیار روشن است که احترام به پدر و مادر در دین اسلام بسیار سفارش شده است و کسی که به پدر و مادر خود نیکی کند مورد رضایت خداوند خواهد بود، بنابراین بر همگان واجب است که در همه حال با احترام به والدین، رضایت خداوند را حاصل نمایند و حتی اگر پدر و مادر آن‌ها در قید حیات نیست با رفتن بر سر مزار آن‌ها و قرائت فاتحه، دعای پدر و مادر را بدرقه راه زندگی خود کنند.

اگر شخصی کوچک‌ترین نیکی و احسانی در حق انسان به جای آورد، عقل تشکر و قدردانی از او را لازم می داند حال با توجه به این که پدر و مادر از جان خود برای پرورش او مایه می گذارند، آیا جای اندکی تآمل نیست؟ اگر انسان به زحمت ها و رنج‌های والدین توجه کند هرگز نیکی‌های آنان را از یاد نمی برد.

امام زین العابدین علیه السلام می‌فرماید: حق مادرت آن است که بدانی، او به گونه‌ای تو را حمل کرد که هیچ کس، کسی را چنین حمل نکرده است و چنان ثمره‌ای از قلبش را به تو داده است که هیچ‌کس به کسی نمی دهد، او با جوارحش تو را حفظ کرده و هراسی از آن نداشته است که با وجود گرسنگی، تو را سیر و با وجود تشنگی، تو را سیراب کند و تو را بپوشاند در حالی که خود برهنه است.

سپاس‌گزارى از پدر و مادر، نشانه و گواه سلامت فطرت است و كسى كه به پدر و مادر خود نیكى می كند از فطرت خود پاسدارى كرده است، اهمیت سپاس‌گزارى از پدر و مادر، چنان است كه خداوند پس از امر به شكرگزارى از خود، شكر پدر و مادر را

                                                .حدیث موضوعی ... برجمال محمد صلوات

گرفتار عشق شدن ، همان عاشق شدن است ؟! چرا می گویند انسان بدون عشق مثل جنگل بی درخت است ؟

چون ماهیت جنگل به درختانش است ، آیا بدون این درختان باز هم کسی جنگل صدایش میکند؟

انسان هم همینطور است . وقتی عشق را ، ماهیتش را ، از او بگیری ، معنی اش را از دست میدهد.

ولی تو ای آسمانی ! عشقت را ارزان نفروش ! معشوق آسمانی ات را با هیچ معشوقی عوض نکن !

همین بس که برای دیدنش باید سرت را بالا بگیری ، پس سرت را بالا بگیر ....

معشوقت از همه بالاتر است ، از همه دست نیافتنی تر ، از همه مهربانتر ! و نیاز به اثباتش نداری !

☼ سرمشق های آب بابا یادمان رفت ☼

☼ رسم نوشتن با قلم ها یادمان رفت ☼

☼ شعر خدای مهربان را حفظ کردیم ☼

☼ اما خدای مهربان را یادمان رفت ☼

آسمانی بودن و عاشق خدا بودن چقدر قشنگ است . دنیا ، زندگی ، عشقت و حتی نوشته هایت را زیبا میکند!

چقدر زیباست که فقط برای خدا بنویسی و تنهایی خود را فقط با او قسمت کنی ...

هر چه بخواهی به تو می بخشد بی ریا با مهربانی ! کاری که هیچ معشوقی از عهده آن برنمی آید!